Առավոտյան մեկնում ենք Երևանից, անցնում հայ-վրացական սահմանը Բավրայում, անցնում ենք Ջավախքով, ապա վրաց-թուրքական սահմանն անցնելով մտնում Արդահանի մարզ: Հասնում ենք Արդահան քաղաք, ուր կենտրոնական մասում գտնվում է Արդահանի բերդը: Բարձր ու դժվարամատչելի ժայռաբլրի վրա դեռևս կանգուն են մնացել բերդի պաշտպանական պարիսպներն ու բուրգերը:
Շարունակում ենք ճանապարհը դեպի Սև լիճ, որը գտնվում է Բորչկա քաղաքից մի քանի կմ հեռավորության վրա՝ բարձրաբերձ անտառապատ լեռների գրկում: Անտառապատ հրաշագեղ ծածկույթով, բուսական աշխարհի բազմազանությամբ հարուստ այս հեքիաթային վայրից շարունակում ենք ուղին դեպի Արտվին: Այս յուրօրինակ քաղաքը փռված է կանաչների մեջ թաղված լեռների ստորոտին, այն գտնվում է Ճորոխ գետի ստորին հոսանքի ձախ ափին: Հնում այն Տայոց աշխարհի Ճակք գավառի, իսկ ներկայումս Թուրքիայի Արդթին նահանգի կենտրոնն է:
Ճանապարհը կշարունակենք Արսիանի և Արևելա-Պոնտական լեռներով, որոնք կտրտված են Ճորոխի ձորերով և վտակներով: Օրը կավարտենք Հոփայում: Կգիշերենք հյուրանոցում:

Առավոտյան Սև ծովին հարող անտառապատ լեռներով կուղևորվենք աղմկոտ Մենչունայի ջրվեժ: Կանաչի բոլոր երանգներով շրջապատված ջրվեժը խլացուցիչ շառաչով թափվում է ցած՝ այցելուների վրա թողելով աննկարագրելի տպավորություն: Այստեղից քիչ հեռու կտեսնենք մեկ այլ ոչ պակաս գեղեցիկ ջրվեժ, որ կոչվում է Փալովիտ, հայերեն՝ Բալահովիտ:
Կտեսնենք Արհավի և Օրչի գետերի ու էլի մի քանի ջրվեժներից հոսող գետակների վրա կառուցված Զույգ քարե կամուրջը՝ իր խորհրդավոր գեղեցկությամբ: Հետո կհասնենք այս տարածաշրջանի հրաշալիքներից մեկը համարվող Այդերի (Արտերի) հովիտ, որ գտնվում է անտառածածկ Չամլըհեմշինում (Սոճիներով Համշեն): Այստեղ միախառնված են հինն ու նորը, բնությունն ու ճարտարապետությունը, ժամանակակից բնակատեղիներն ու հնաշունչ հյուղակ-խրճիթները:
Կշարունակենք ճանապարհը կանաչապատ Քաջքարի լեռներով դեպի Զիլքալե բերդ: Այն կառուցել են Համշենի հայ իշխանները Ֆըրթընա (Փոթորիկ) գետի վրա, ամուր ամրոցը ունեցել է ստորգետնյա ճանապարհ դեպի գետը: Բարձր ապառաժոտ ժայռից վեր խոյացող այս բերդը յուրօրինակ գեղեցկություն ունի: Ճանապարհին կանգ կառնենք համշենցիների գյուղերում, որտեղ ապրում են իսլամացած հայեր, որոնից շատերը իրենց հոգու խորքում անթեղված դեռ պահում են հայությունը... Կգիշերենք Հոփայի / Արդվինի հյուրանոցում:

Հետդարձի ճանապարհին անցնելով Արդվինը կանգ ենք առնում Արտանուջում: Ավանդության համաձայն՝ այն իր անունը ստացել է թագավորի աղջկա՝ Արտանուշի (կամ Վարդանուշ) պատվին: Արտանուջի բերդը կառուցված է Արտանուջ գետի ձախ ափին՝ բարձր ժայռաբլուրի վրա և այնտեղ բարձրանալ կարելի է միայն մեկ՝ ժայռափոր ճանապարհով: Բերդի պարսպից դուրս Արտանուշ տիրուհու գերեզմանն է: Պահպանվել են բերդի աշտարակավոր կրկնակի պարիսպների ավերակները:
Շարունակելով ուղին կհասնենք այսպես կոչված Դժոխքի ձոր, որ ի հեճուկս անվան շատ գեղեցիկ և յուրօրինակ տեղ է: Կշարունակենք ճանապարհը դեպի Շավշաթի բերդ, որը կառուցել են հայկական ծագումով վրաց Բագրատունի իշխանները արաբներին դիմակայելու համար: Պաշտպանական նշանակություն ունենալուց բացի այն եղել է նաև իշխանական նստավայր:
Կշարունակենք ճանապարհը Կուր (Քուռ) գետի հոսանքով: Կուրն այստեղից կհոսի Վրաստան, կմիախառնվի Արաքսին ու կթափվի Կասպից ծով, իսկ մենք նորից կանցնենք Արդահանը, Ջավախքն ու Շիրակը և իրիկնաժամին կհասնենք Երևան: